Een niet eerder gehoorde naam, dan schakel je meteen naar Wikipedia. Daar blijkt hij niet bekend, ook niet in het Engels. De Spaanstalige editie voert naar Joaquín Pérez Siquier (1928-2012), een sociaal-democratisch politicus die in het antifascistisch verzet heeft gezeten. Ze blijken leeftijdgenoten, Carlos leefde van 1930 tot 2021. Beide zijn geboren, getogen en gestorven in Almería. In Spanje krijgt een kind twee achternamen: als eerste die van de vader, gevolgd door die van de moeder. Het is dus vrijwel zeker dat Joaquín en Carlos broers waren.
Carlos heeft op dit moment een tentoonstelling in Huis Marseille, aan de Keizersgracht in Amsterdam.
Hij was fotograaf. In de jaren vijftig, toen hij begon met serieus fotograferen en exposeren, was Spanje een zeer arm land. In de volkswijk La Chanca van Almería leefde een deel van de bevolking in rotswoningen, de anderen in bijna raamloze gemetselde schoenendozen van hoogstens 5 bij 5 meter. Kinderen liepen op blote voeten, vrachten werden vervoerd op overbeladen ezeltjes.
Carlos Pérez Siquier had een geniaal oog voor compositie en contrastwerking. Zijn vierkante zwart-wit foto’s van de woningen (een te luxueuze term), bewoners, dorpse taferelen zijn stuk voor stuk meesterwerken. Ze geven, geheel naar zijn bedoeling, een schrijnend beeld van de armoe, maar tegelijk ook van het plezier en de overlevingsdrang.
Franco’s oorlog tegen de democratisch gekozen Republiek en eigen burgers, zijn meedogenloos vervolgen van mensen met afwijkende ideeën, zijn opleggen van een rabiaat conservatief katholicisme, de vrije hand die hij een minieme elite gaf om het land te plunderen, dat alles kon de bevolking niet klein krijgen. Men zegt wel dat Spanjaarden trots zijn, hier is dat goed te zien.
Begin jaren ’60 ging hij in kleur fotograferen. Terwijl hij bleef terugkeren naar La Chanca, veranderde zijn invalshoek drastisch. Hij koos uitsnedes die zich losmaken van de afgebeelde realiteiten. Een donkerrode autopijama tegen de achtergrond van een zandkleurige heuvel met een rijmende contour, een strook van een felgekleurde deur afgezet tegen wit pleisterwerk, partijen muurverf die baltsen met elkaar en al bladderend een anders gekleurde ondergrond onthullen. Het zijn abstracte schilderijen geworden, met een enorme schoonheid en zeggingskracht. Hadden zijn kwasthanterende tijdgenoten hem gekend, ze zouden hem op het schild hebben gehesen.
De publiciteit rond de huidige tentoonstelling richt zich vooral op Pérez Siquier’s volgende periode waarin hij het opkomende toerisme op de korrel nam. Gretig gebruikte hij de bonte kleuren van de badmode. Hij zoomde in op lichamen in de zon, en legde de eerste tekenen van doorvoeding en inactiviteit vast. Getuigen de foto’s in La Chanca van eerbied en liefde, op de foto’s aan de stranden is hij gedreven bezig om fraaie composities te creëren zonder enige poging om zich in zijn personages in te leven. Het puilt en bulkt onder kakelbonte, tot scheurens opgerekte weefsels. De blik botst op een veelzeggende tros spataderen. Worstelde hij in La Chanca met ‘de onoplosbare tegenstelling tussen hang naar schoonheid en morele verontwaardiging, de afstandelijke schoonheid van de compositie en de verschrikkingen van het detail’, zoals hij dat zelf omschreef,1 in de strandtaferelen maakte de verontwaardiging plaats voor verbijstering en een zekere distantie.
Net als zijn broer Joaquín bleef hij zijn leven lang wonen in Almería, maar zijn ambities reikten wel degelijk verder. Terwijl hij bewust het focus van zijn werk en talenten legde op de eigen omgeving, richtte hij ook een collectief en een tijdschrift op voor fotografen, resp. la Agrupación fotográfica Almeriense en AFAL. Die werden in Spanje en later daarbuiten zeer invloedrijk.
Een foto als onderstaande illustreert zijn werkwijze: intens en geduldig. Om deze compositie te kunnen maken, moet hij meerdere dagen in de weer zijn geweest. Er is maar een maal per dag een venster van ongeveer een minuut waarin de zon de gewenste plek in het zenith heeft.
Huis Marseille t/m 18 juni 2023
https://huismarseille.nl/tentoonstellingen/perez-siquier/
1 https://www.traveler.es/viajeros/articulos/carlos-perez-siquier-la-mirada-del-sur/18930
* Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía in Madrid heeft veel werk in bezit:
* Fundación Mapfre laat 184 foto’s zien:
https://www.fundacionmapfre.org/en/art-and-culture/collections/catalog/?query=p%C3%A9rez%20siquier
Bedankt voor het delen van deze schoonheid nu het ver van huis is. Prachtige foto’s. Die met afgebladderde verf… favoriet.
Dank voor je stuk over deze zeer inspirerende fotograaf. Komende week ga ik naar Amsterdam, toevallig maar ook niet helemaal want speciaal voor deze tentoonstelling. Dank dus.