Hoe opgelucht de heer Wilders is dat hij überhaupt iemand heeft gevonden voor deze buitengewone positie in een bizarre constructie, blijkt wel uit diens kwalificatie ‘kanjer’. De heer Schoof wordt door diverse bronnen gekenschetst als een daadkrachtig persoon die grenzen op zoekt. De beoogde minister-president van Nederland laat het niet bij het opzoeken van grenzen, hij blijkt er vooral een handje van te hebben om ze te overschrijden. Hier volgen een paar staaltjes die weinig goeds voorspellen.
heimelijk onderzoek in moskeeën
Het instituut Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) betaalde tijdens het leiderschap van de heer Schoof particuliere onderzoeksbureaus. Die moesten heimelijk in moskeeën onderzoek doen naar aanwijzingen voor radicalisering. Hier werden meerdere grenzen tegelijkertijd overschreden: contraspionage is streng gereguleerd en valt zeker niet binnen het domein van de NCTV; infiltreren in moskeeën uit vrees voor radicalisering is een grove vorm van discriminatie; en tenslotte werd hier een olifant losgelaten in een porseleinkast. Dat laatste heeft later geresulteerd in toegenomen wantrouwen binnen en verstoorde verhoudingen met de moslim-gemeenschap. 1
buitengewone acties tegen ‘overlastgevende’ asielzoekers
In een latere fase van zijn carrière faciliteerde de heer Schoof als Secretaris-Generaal van het Ministerie van Justitie en Veiligheid (JenV) de aanstelling en het optreden van de heer Kees Loef. 2
Laatstgenoemde had de functie van ‘nationaal coördinator overlastgevende asielzoekers’, en was bewust buiten de hiërarchie van het departement gehouden. Het begrip ‘overlast’ kreeg hier met opzet een vage beschrijving. De heer Loef voerde een naar eigen zeggen ‘bloedig gevecht’ met beleidsambtenaren, politie-leiding en officieren van justitie. Van de vreemdelingenpolitie verwachtte hij dat asielzoekers uit Noord-Afrika bij voorbaat al zouden worden afgewezen. Toen de leiding weigerde aan zo’n vorm van discriminatie mee te werken, eiste hij overplaatsing van de hoofdfunctionaris.
procesbeschikbaarheidslocatie
De heer Loef liet ook een ‘procesbeschikbaarheidslocatie’ (PBL) voor asielzoekers aanleggen. De lelijkheid van het eufemisme verraadt de onverbiddelijke aard ervan. De bewoners van een PBL mogen twee uur per dag buitenshuis doorbrengen, dat wil zeggen binnen de hekken van de locatie. De rest van de dag krijgen ze zoveel afspraken en meldmomenten opgelegd dat ‘je wel binnen mot blijven’, zoals staatssecretaris Van der Burg het formuleerde.
Officieren van Justitie kregen de instructie om asielzoekers zo veel mogelijk te vervolgen bij lichte vergrijpen. Niet alleen hoort het Openbaar Ministerie onafhankelijk van VenJ te zijn, maar ook is hier opnieuw sprake van aperte discriminatie.
De heer Omtzigt
De wankelmoedige leider van Nieuw Sociaal Contract verwelkomde de kandidaat met woorden als: ‘Hij heeft brede ervaring met politieke crises’ en de hoop dat de heer Schoof ‘er fris ingaat’, ‘Na Rutte zal deze premier een andere stijl aannemen, en dat zal iedereen waarderen.’ Ja, we kunnen niet wachten op de nieuwe bestuurscultuur die deze man gaat brengen. 3
buitenambtelijke fixer
Het aanstellen van een fixer buiten de ambtelijke hiërarchie, zoals de heer Loef, werd al in 2009 voorzien in de roman De Blancke Lelie. In 2003 wilden de heren De Hoop Scheffer en Balkenende het de heer Bush jr zo graag naar de zin maken dat ze klakkeloos de leugens over de aanwezigheid van massa-vernietigingswapens in Irak overnamen en de ‘war on terror’ van de heren Bush jr en Blair steunden. Binnen het Ministerie van Buitenlandse Zaken riep dat veel weerstand op bij diplomaten en juristen. In de roman werd Harry Bodewes aangesteld om precies hetzelfde te doen dat de heer Loef recent heeft geflikt: desinformatie verspreiden, en ambtenaren bedreigen en intimideren, de wens van ’s lands hoogste leiding erdoor drukken. In het boek ressorteerde Bodewes rechtstreeks onder de heer Balkenende.
De heer Rutte
Bij de presentatie van de heer Schoof postte de heer Rutte op X: ‘Geef hem een kans… Wees een beetje mild (ook de pers).’ Naast walmende zelfverheerlijking is dit een klassiek gevalletje van Freudiaanse projectie: men dicht eigen emoties toe aan een ander.
illustraties
Deze hebben niets van doen met de tekst, ze zijn gemaakt tijdens een bezoek aan het Museum voor Schone Kunsten in Gent. O.a. te zien het restaureren van uitgenomen retabels van het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck, een project dat sinds 2016 gaande is. Op de foto hier links is de overgang tussen het bovenste, gereinigde deel en de rest goed te zien.
noten
4 Felix Monter. De Blancke Lelie. 2003, Uitg Boekenbent. ISBN: 978-90-8570-462-1