De media textiel en papier krijgen jaarlijks om en om een expositie in Rijswijk, de zogeheten Biënnales. Dit jaar is textiel aan de beurt, het motto is ‘macht’, de titel: Images of Power. De twintig deelnemende kunstenaars hebben dit vrijwel allemaal opgevat als machtsmisbruik. Tussen individuen, in gezinnen, en heel veel op landelijk en internationaal niveau.
eigenwaarde
Gluklya maakt tableaus met geabstraheerde poppen in aangrijpende houdingen. Belangrijk thema bij haar is vrouwenonderdrukking. Ze is geboren in St Petersburg, woont sinds meer dan tien jaar in Nederland, haar burgerlijke naam is Natalia Pershina – Yakimanskaya. Haar recentste werk heeft de gevolgen van de Russische agressie tegen Oekraïne als onderwerp.
Op een breed, maar ondiep podium staat een tiental gestalten naast elkaar in deplorabele houding en toestand, als een gezamenlijke beschuldiging. Slachtoffers die overeind krabbelen, hun wonden likken en voortgaan, ze hebben allemaal hun eigenwaarde behouden. Hun koppen hebben geen gelaatsuitdrukking of ontbreken, dat verhindert er portretten in te zien van individueel leed, ze zijn een universele aanklacht.
.
.
blokdruk
In dezelfde zaal heeft Fransje Killaars de twee wanden van een hoek bedekt met felgekleurde kleden. Ze gebruikt blokdruk, een eeuwenoude techniek met houten blokken die ook voor teksten en illustraties in zwang is geweest.
Op de vloer heeft ze een aantal vormen gedrapeerd met menselijke contouren. De kijker mag hun fantasie uitleven: overleden, slachtoffer van oorlog of andere wreedheden, verplicht gesluierd? Het contrast tussen de suggestieve vormen en de opgewekte kleuren maakt het pregnanter.
Tollenshuis
In dit gebouw is het elke keer een grote overgang van de vensterloze strakke zaal in de uitbouw naar de vroegere woning van Tollens. De vertederende intimiteit van een 18e eeuws bouwsel wordt versterkt door de aangenamer temperatuur en het natuurlijke licht dat bovendien van twee kanten komt.
Op de bovenverdieping hangt aan de muren onder andere werk van Preta Wolzak. Zij maakt zich ernstig zorgen over de teloorgang van de aardpolen en over racistisch geweld. De ongerijmdheid van dat laatste illustreert ze in vier geborduurde portretten van ongeveer een vierkante meter.
Ze geeft de figuren karakteristieken mee van meerdere etniciteiten, en één geel oor.
Wie inzoomt, ziet prachtige miniatuurtjes.
.
townships
Boyce Magandela groeide op in Nyanga, een township van Kaapstad. De eufemismen van Apartheid camoufleren dat het steevast om sloppenwijken gaat.
Hij baseert zijn werk letterlijk op de plaids die het enige beddegoed waren dat zijn ouders hun kinderen konden bieden. Ze vormen de ondergrond van portretten, van onder andere een jonge Nelson Mandela. Ook hier schitterende details in het borduurwerk.
.
.
.
.
.
Rug Bombs
In het souterrain met bescheiden kamertjes (dienstbodes?) en gangetjes barsten een paar enorme doeken van Jan Kath uit de voegen. Hij gebruikt steeds een foto als uitgangspunt om een matrix te maken van gekleurde punten. Nadat die zijn overgebracht op textiel plaatsen wevers er knopen met handgemaakte wol op. Hij werkt al acht jaar aan een serie die hij Rug Bombs noemt, onthutsende taferelen over ernstig geweld.
.
.
.
Men hoort en voelt hoe de Tank dendert en dondert.
.
.
Gwen, Jep and Diana with Lilly, Pennsylvania, een knus gezin met trotse vader, stralende moeder, bedeesde dochter en aaibare poes gaat iconisch worden. Het is gebaseerd op een foto van Kyle Cassidy. Het semiautomatische wapen dat de man als een tweede fallus op zijn dij laat rusten knalt als een waarschuwingsschot door de kelder.
Herenstraat 67
t/m 12 november 2023
ceterum censeo
dat de mensheid en dus ook onze demissionaire regering en de volksvertegenwoordiging zich geen pauze kunnen permitteren waar het de klimaatramp betreft. En maak meteen vaart met de spreidingswet.