buiten woedt het, rammelt aan de luiken.
het stuwt de wereldzeeën.
binnen kent ons ons, heeft alles een vertrouwde plek,
slaat angstzweet, epateren volksmenners.
blinde geldstromen slurpen zuurstof weg,
de planeet komt er warmpjes bij te zitten.
met kleine stappen voor de mens
snelt de mensheid naar de kloten.
kinderen ontvluchten ouderlijk gezag, minachtend
wat wordt voorgeleefd: het wroeten met koppen
in het zand, miskennen van sylvestergas.
geeft hen geen blaam, maar toekomstvisie.