Sticky Business

DE VERLEIDING VAN SUIKER IN DE KUNST

Het Stedelijk Museum Schiedam biedt een verrassende tentoonstelling over suiker in de kunst. Suiker staat vooral bekend als zoetstof en dikmaker, maar het blijkt ook een dankbare grondstof voor kunst.

De eerste blik valt op een berglandschap van suiker in suikerzoete kleuren, van Pip & Pop. Zo hoort luilekkerland eruit te zien! Net als bij een aantal andere objecten loopt het water je hier in de mond. Na deze intro gaat het verlekkerd verder.
Van Joseph Marr zijn standbeelden te zien uit met cola of drop vermengde suiker. Hij verbeeldt mensen na een extatische ervaring. Hij maakt ze van 9 meter lengte, in Schiedam hebben de figuren een schaalgrootte van 50%. Heel, heel langzaam smelten ze, de suiker druipt er als dikke stroop vanaf, langs de sokkel.
Een film van Bompas & Parr toont naakte billen die op een taart gaan zitten en zich weer verheffen. Volgens de informatie zou dit sploshing een nieuwe trend zijn op feestjes. Ronde, vrouwelijke billen op een pastelkleurige moussetaart maken een harmonieuze indruk, sterk behaarde mannenbillen midden op een slagroomtaart is andere koek.
Er is een filmpje van twee oosterse mannen die witte en zwarte strengen suiker van ongeveer een centimeter dikte samenvoegen tot een cilinder die uiteindelijk tien centimeter in doorsnee is. Als een soort reuze-sushi. Vervolgens snoeren ze die in en knijpen hem uit uit tot streng van een halve centimeter doorsnee. Deze streng wordt in razend tempo tot plakjes van een halve centimeter gesneden en levert dan snoepjes op met een panda-gezichtje. In de jaren ’60 heb ik bij een bekend zoetwarenbedrijf een machine gezien die een roze bonk zoetigheid van veertig centimeter doorsnee uitwalste tot eenzelfde dunne streng waarvan op mitrailleursnelheid zuurtjes werden afgesneden. Feest der herkenning.

In delen van de wereld is makkelijker aan cola te komen dan aan goed drinkwater. Helmut Smits illustreert dit schrijnend met een destilleerapparaat dat water uit cola laat verdampen. Vermoedelijk het enige destilleerapparaat dat in Schiedam nog in bedrijf is. Verderop druipt bijenwas van het plafond en vormt stalagmieten die op den duur onder hun eigen gewicht bezwijken. Jonas Etter heeft een abstract schilderij gemaakt van bruin gekleurde suiker. Ook hier druipt het materiaal traag langs de muur en over de glanzende tegels die erbij horen.

In een andere zaal een film over feedees en feeders. Vrouwen worden letterlijk vetgemest door een partner. De, veelal jonge, dames schudden met hun kennelijk verleidelijke buikpartijen. Gewichten van meer dan 200 kilo zijn normaal in deze wereld, het gaat zo ver dat de vrouwen zich niet meer kunnen verplaatsen. Een vrouw laat zich als een gans voeden met een slang aan een trechter.

Van onverwachte schoonheid is het werk dat studenten van de Design Academy Eindhoven hebben gemaakt. Hun docente, Marije Vogelzang, hoofd van de afdeling Man and Food, heeft als gastconservator de hele tentoonstelling samengesteld. Ook van haar is werk te zien, een serie revolvers in winegum-achtige uitvoering. De studenten experimenteren met dunne vellen die er uit zien als exotische papiersoorten, of grove vezelstructuren die als schering en inslag zijn geweven en sprekend op antieke grafgiften lijken. Allemaal suiker!

In alle zalen hangen groepen consoles aan de wanden. Daarop zijn snoepjes uit de hele wereld uitgestald, modaks uit India, piñata uit Mexico, ma’amoul uit het midden-oosten, baard van de draak uit China, bacio uit Italië, neuzeke uit België, kamelenballen uit de Verenigde Staten.

Bij de uitgang hangt een bord waarop bezoekers hun indrukken kunnen vermelden. We troffen het nevenstaande aan.

TOT EN MET 18 FEBRUARI 2018

 

 

Het museum is ondergebracht in een pand met een lange geschiedenis. Het Sint Jacobs Gasthuis voor arme bejaarden (vanaf 40 jaar!) en zieken is gesticht tussen 1262 en 1272. In de jaren ’80 van de achttiende eeuw is het gesloopt en vervangen door nieuwbouw naar een ontwerp van Jan Giudici. Sinds 1940 is het Stedelijk Museum Schiedam er gevestigd. Een succesvolle renovatie in de jaren ’00 van de eenentwintigste eeuw combineert de eerbiedwaardige elementen in de centrale kapel met vrolijke ornamenten. De ruimte van zeker 20 m hoog imponeert als een huiskamer.

Dit bericht is geplaatst in kunst, menselijk met de tags , , , , , , . Bookmark de permalink.

2 reacties op Sticky Business

  1. Yda Smets schreef:

    Met zo’n achternaam is deze tentoonstelling je op het lijf geschreven, hè Rob.

  2. Ineke van haalen schreef:

    Een heel bijzondere tentoonstelling ,wel een beetje pijnlijke kiezen.
    Het museum ziet er prachtig uit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *