Omgangsvormen

De voorbereidingen voor het midwinterfeest eind 2016 zijn in volle gang. De lezers van NRC Handelsblad worden getrakteerd op een extra omslag om de krant heen die een prijzige auto van Duitse makelij aanprijst met de woorden “Hier heb je het allemaal voor gedaan.” Even laait onder de lezers een discussie op: wat is een gezonde relatie tussen eigenaren, adverteerders en redactie? In 2010 is de voorgaande hoofdredacteur opgestapt omdat ze zich door de toen nieuwe eigenaren voelde aangetast in die onafhankelijkheid.

In de lente van 2017 lijkt het of een dergelijke discussie nooit is gevoerd. 143 vrouwelijke journalisten vragen in een manifest aan adverteerders om zich te beraden over de webstekken GeenStijl en Dumpert. Een paar treffende citaten illustreren het vrouwvernederende karakter van deze laatste. De voorbeelden zijn schokkend, net als het feit dat de ondertekenaars stuk voor stuk slachtoffer zijn. Ze zijn aangevallen terwijl/omdat ze hun werk deden.

De twee webstekken zijn exemplarisch voor plekken op het internet waar een minimum aan omgangsvormen bij lange na niet wordt gehaald. Wat eerder in de geschiedenis niet verder kwam dan de borreltafel of een kleedkamer komt nu ongefilterd en zichzelf versterkend in de openbaarheid. Een oplossing voor deze kinderziekte van het internet lijkt niet voorhanden; het zou wel eens een chronisch malheur kunnen blijken.

In elk geval lijkt de actie van de 143, hoe invoelbaar ook, niet heel goed doordacht. Uit wetenschap en strafrecht is bekend dat sanctioneren zelden leidt tot blijvende gedragsverandering.

Daarnaast zijn er principiële kanttekeningen te plaatsen.

Een onafhankelijke pers is een groot maar kwetsbaar goed. De kern van het manifest is een oproep om deze onafhankelijkheid in dit bijzondere geval geweld aan te doen. Hoe gerechtvaardigd ingrijpen ook zou zijn, de precedentwerking is ongewenst. Daarenboven is het een gotspe om de overheid, in casu het ministerie van Defensie als één van de adverteerders, te vragen om in te grijpen. Persvrijheid is opgenomen in de grondrechten van de mens juist om haar te beschermen tegen overheidsingrijpen.


“Ik verafschuw alles wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen tot aan mijn dood verdedigen.” Dit is niet letterlijk door Voltaire zo gezegd of geschreven, maar het is even valide als het evenmin van Edmund Burke afkomstige: “Het enige dat het kwaad nodig heeft om te overwinnen is dat goede mensen er niets tegen doen.”

 

 

Goede raad is duur.

 

.

Dit bericht is geplaatst in mensenrechten, politiek met de tags , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *