Theo Jansen is kunstenaar en natuurkundige tegelijk. Al vijfentwintig jaar is hij bezig met bouwsels die hij Strandbeesten noemt. Hij heeft ze de soortnaam Animaris toegekend en spreekt over hen als levende wezens die onderhevig zijn aan evolutie. Voor constructies van stukken elektriciteitsbuis lijkt dat ver gezocht, maar zijn gelijk begint zich steeds duidelijker af te tekenen.
Het begon in 1989 toen hij op zijn Atari ging uitrekenen wat de gunstigste onderlinge 
verhoudingen waren voor de beenstukken van Animaris. Hiernaast ziet u het schema van een been van opzij. U en ik tellen 13 lijnstukken. Bij de onderste punt, tussen h en i, stelt u zich de voet voor. Die moet plat op de grond blijven wanneer het lichaam zich vooruit beweegt, en zich vervolgens met een mooi boogje vrij van de grond vooruit bewegen om een pas te maken. Tegelijk moeten het middelpunt, op de kruising tussen a, b, c en d, en het punt rechtsboven, tussen l en m, voortdurend op dezelfde afstand van de grond blijven. Net als het menselijk bekken tijdens het lopen. Een rondje rekenen kostte bijna een week, dat maakte vindingrijk. Hij liet zijn computertje 1.500 willekeurige cijfercombinaties genereren en daaruit de 100 beste kiezen. Deze cyclus heeft hij vele malen herhaald tot er een combinatie was ontstaan die aan zijn criteria voldeed.
Toen al beschreef Jansen deze repeterende cycli als een vorm van evolutie. Nu het strandbeest zich egaal kon voortbewegen kwam een volgende fase. De menselijke kracht die nodig was om Animaris voort te duwen was een belemmering om zelfstandig te 
kunnen bestaan. Er kwamen generaties met windvangers. Aanvankelijk waren dit golvende zeilen die de poten aandreven. Later werd energie opgeslagen door rijen PET-flessen vol te pompen met lucht. Daartoe werd het bewegen van de poten met wind mee gebruikt. Bij windstilte of tegenwind wordt de samengeperste lucht vrijgelaten en drijft dan de poten aan. De volgende stap waren sensoren die opkomend tij signaleren zodat Animaris zich uit de voeten kan maken. Andere opties zijn ingebouwde wandelstokken die lopen op rul zand mogelijk maken en een zwaaiende hamer die ankerpalen de grond in kan drijven.
Heeft de biologische evolutie doel noch ratio en neemt ze verrassende wendingen, dat geldt ook voor de ontwikkeling van Animaris. Als een virus heeft het concept zich verspreid onder de mensheid. Overal ter wereld zijn studenten druk bezig om hun eigen Animaris te creëren en tot ontwikkeling te brengen. Daarmee heeft de soort zich verzekerd van succesvolle voortplanting. Jansen geeft het toe: een van zijn discipelen heeft een nieuwe cijfercombinatie voor de poten ontwikkeld die Animaris veel vlotter laat lopen dan de Haagse voorvader.
Tot en met 3 mei kunt u diverse specimina van Animaris zien in de Electriciteitsfabriek in Den Haag. U mag ze zelf laten lopen, u kunt de historie volgen, er liggen knekelvelden en karkassen van gesneuvelde exemplaren. Om 20h00 op de openingsdagen (donder- t/m zondag) geeft Jansen persoonlijk uitleg en demonstratie. Ook op goede vrijdag, tweede paas- en koningsdag bent u welkom.
Op strandbeest.com is een prachtige en duidelijke video te zien, plus fraaie foto’s.
Tussen de bedrijven door ondergaat u het indrukwekkende gebouw. Er is uitvoerige en zeer smakelijke catering, de zitjes – in hun derde leven – zijn te koop.